افراد باهوش در تصمیم گیری کندتر عمل می کنند!
ما دیجیتال: به گزارش ما دیجیتال، افراد باهوش امکان دارد به فرصت بیشتری برای حل مشکلات دشوار نیاز داشته باشند و البته صرف زمان بیشتر منجر به تصمیم گیری دقیق تر می شود.
به گزارش ما دیجیتال به نقل از ایسنا و به نقل از تی ان، آیا افراد باهوش سریع تر فکر می کنند؟ پژوهشگران دانشگاه پزشکی شاریته برلین (Charité Universitätsmedizin)، به همراه همکارانشان از بارسلونا، به این یافته اعجاب انگیز دست یافته اند که شرکت کنندگانی که ضریب هوشی بالاتری دارند، تنها در انجام کارهای ساده سریع تر عمل می کنند، در حالیکه برای حل مسائل دشوار نسبت به افرادی با IQ پایین تر، زمان بیشتری لازم داشتند.
در شبیه سازی های شخصی سازی شده از مغز ۶۵۰ شرکت کننده، پژوهشگران توانستند مشخص کنند که مغزهایی که انطباق کمتری بین نواحی آنها وجود دارد، هنگام تصمیم گیری به جای این که منتظر بمانند تا مناطق بالادست مراحل پردازش مورد نیاز برای حل مشکل را تکمیل کنند، سریع به مرحله نتیجه گیری می روند. در واقع، مدلهای مغزی شرکت کنندگانی که ضریب بالاتر هوش داشتند به فرصت بیشتری برای حل وظایف چالش برانگیز نیاز داشتند در حالیکه خطای آنها کمتر بود. حالا دانشمندان یافته های خویش را در مجله «Nature Communications» منتشر نموده اند.
حدود ۱۰۰ میلیارد نورون در مغز انسان وجود دارد. هر یک از آنها به حدود ۱۰۰۰ نورون همسایه یا دور متصل است. این شبکه غیرقابل درک، کلید توانایی های اعجاب انگیز مغز است و البته چیزی است که درک نحوه ی عملکرد مغز را بسیار دشوار می کند.
پروفسور پترا ریتر (Petra Ritter)، رئیس بخش شبیه سازی مغز و بخش عصب شناسی تجربی شاریته برلین، مغز انسان را با بهره گیری از کامپیوتر شبیه سازی می کند. وی در تشریح پروژه فعلی می گوید: ما می خواهیم بفهمیم فرآیندهای تصمیم گیری مغز چگونه کار می کند و چرا افراد مختلف تصمیم های متفاوتی می گیرند.
مدل های شخصی سازی شده ی مغز
برای شبیه سازی مکانیسم های مغز انسان، ریتر و تیمش از داده های دیجیتالی اسکن های مغزی مانند تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) و همینطور مدلهای ریاضی مبتنی بر دانش نظری در مورد فرآیندهای بیولوژیکی استفاده کردند. این کارها در ابتدا منجر به ایجاد یک مدل «عمومی» از مغز انسان می شود. سپس دانشمندان این مدل را با بهره گیری از داده های در ارتباط با افراد اصلاح می کنند و در نتیجه «مدل های مغزی شخصی سازی شده» ایجاد می کنند.
برای این مطالعه، دانشمندان از داده های در ارتباط با ۶۵۰ شرکت کننده که در پروژه ی Human Connectome حضور داشتند، استفاده کردند. این پروژه توسط ایالات متحده از ماه سپتامبر ۲۰۱۰ شروع شده و درحال مطالعه اتصالات عصبی در مغز انسان بوده است. ریتر توضیح می دهد: این تعادل مناسب بین برانگیختی و مهار نورون ها است که بر تصمیم گیری اثر می گذارد و کم و بیش فرد را قادر می سازد تا مشکلات را حل کند.
گروه پژوهشی می دانست که شرکت کنندگان در آزمون های شناختی گسترده چگونه عمل می کنند و نمرات IQ آنها چقدر است.
مغزهای مصنوعی مانند همتایان بیولوژیکی خود رفتار می کنند
ریتر می گوید: ما می توانیم فعالیتهای مغز افراد را به صورت بسیار مؤثری بازتولید نماییم. ما در این فرایند متوجه شدیم که این مغزها رفتار متفاوتی با یکدیگر دارند که مشابه همتایان بیولوژیکی آنها است. آواتارهای مجازی ما با عملکرد فکری و زمان واکنش آنالوگ های بیولوژیکی آنها مطابقت دارند.
جالب توجه است که مغزهای «کُندتر» هم در انسان ها و هم در مدلها هماهنگ تر بودند. این هماهنگی به مدارهای عصبی در لوب پیشانی اجازه می دهد تا تصمیم گیری را برای مدت طولانی تری نسبت به مغزهایی که هماهنگی کمتری داشتند به تعویق بیاندازد. مدلها نشان دادند که چگونه هماهنگی کمتر منجر به این می شود که اطلاعات مورد نیاز برای تصمیم گیری در صورت نیاز موجود نباشد و در حافظه کاری ذخیره نشود.
جمع آوری شواهد زمان می برد و منجر به تصمیم گیری های صحیح می شود
از شرکت کنندگان خواسته شد تا قوانین منطقی را در مجموعه ای از الگوها شناسایی کنند. این قوانین هر بار پیچیده تر می شدند و ازاین رو رمزگشایی آنها دشوارتر می شد. در این مدل، رقابت بین گروههای عصبی مختلف درگیر در تصمیم گیری رخ داد. در مورد تصمیمات پیچیده، شواهد اغلب برای تصمیم گیری سریع به اندازه کافی واضح نیستند و این گروههای عصبی را مجبور می کند سریع به نتیجه برسند.
مایکل شرنر (Michael Schirner)، نویسنده اصلی این مطالعه و دانشمند لابراتوار ریتر توضیح می دهد: همگام سازی به معنای تشکیل شبکه های عملکردی در مغز خصوصیت های حافظه فعال و در نتیجه توانایی «تحمل» دوره های طولانی مدت بدون تصمیم گیری را تغییر می دهد. در کارهای چالش برانگیزتر، شما باید پیشرفت های قبلی را در حافظه کاری ذخیره کنید، در حالیکه سایر مسیرهای چاره را کاوش می کنید و سپس آنها را با یکدیگر ادغام می کنید. این گردآوری شواهد برای یک چاره خاص امکان دارد گاهی بیشتر زمان ببرد، اما به نتایج بهتری هم منجر می شود. توانستیم از این مدل برای نشان دادن این که چگونه تعادل میان برانگیختی و مهار نورون ها بر تصمیم گیری و حافظه کاری تأثیر می گذارد، استفاده نمائیم.
منبع: madigital.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب