راهبردهایی برای كاهش انتقال كووید-۱۹ در فضاهای بسته
به گزارش ما دیجیتال پژوهشگران دانشگاه های گوناگون، راهبردهایی عرضه كرده اند كه می تواند به كاهش میزان انتقال كووید-۱۹ در فضاهای بسته كمك نماید.
به گزارش ما دیجیتال به نقل از ایسنا و به نقل از فیز، ماسک زدن، رعایت فاصله اجتماعی و دوری از تجمعات، راهبردهایی هستند که باید برای جلوگیری از مبتلا شدن به کووید-۱۹ رعایت شوند. در حالیکه جهان در انتظار یک واکسن ایمن و موثر است، این دستورالعمل های در ارتباط با بهداشت عمومی برای کنترل همه گیری کووید-۱۹ سفارش می شوند. در هر حال با سرد شدن هوا، مردم مجبور هستند زمان بیشتری را در فضاهای بسته بگذرانند و همین مبحث باعث می شود که جلوگیری از انتقال بیماری، چالش برانگیزتر باشد.
پژوهشگران، بررسی های بسیاری را برای ارزیابی "هواپویش" یا "آیرودینامیک"(Aerodynamics) بیماری های عفونی انجام داده اند. نتایج این بررسی ها، راهبردهایی را برای کاهش خطر عرضه می دهد که بر درک دقیق نحوه ترکیب ذرات عفونی با هوا در فضاهای بسته مبتنی است.
پژوهش هایی که در ابتدای همه گیری انجام شدند، بر نقش قطرات ناشی از سرفه و عطسه در انتقال بیماری تمرکز داشتند. با این حال، نتایج بررسی ها نشان می دهند که انتقال ذرات ریز به واسطه فعالیتهای روزمره و از راه هوا هم امکان دارد یک مسیر خطرناک برای آلودگی باشد. برای مثال، در ماه مارس، ۵۳ خواننده از میان ۶۱ خواننده در ایالت واشنگتن، بعد از یک تمرین کر گروهی دو ساعته آلوده شدند. نمونه دیگر که در در استان چجیانگ چین رخ داد، در بین مسافران یک اتوبوس بود. از میان ۶۷ مسافری که دو ساعت در یک اتوبوس با یک فرد آلوده به کووید-۱۹ گذراندند، نتیجه آزمایش ۲۴ نفر مثبت اعلام گردید.
"ویلیام ریستنپارت"(William Ristenpart)، مهندس شیمی "دانشگاه کالیفرنیا، دیویس"(UC Davis) در بررسی های خود دریافت هنگامی که افراد با صدای بلند صحبت می کنند یا آواز می خوانند، تعداد ذرات ریز انتشار یافته بیشتر از زمانی است که با صدای معمولی صحبت می کنند. بررسی ها نشان داد که ذرات ساخته شده هنگام فریاد زدن، بسیار بیشتر از تعداد ذرات ساخته شده در هنگام سرفه کردن است. پژوهشگران در بررسی خوکچه هندی دریافتند که آنفلوانزا می تواند به وسیله ذرات آلوده غبار منتقل شود. پژوهشگران باور دارند که اگر این مورد در مورد کروناویروس هم درست باشد، اشیایی که غبار آلوده را منتشر می کنند نظیر دستمال کاغذی هم می توانند خطرناک باشند.
"آبیشک کومار"(Abhishek Kumar)، پژوهشگر "دانشگاه کلرادو بولدر"(CU Boulder) و همکارانش، بر نحوه گسترش ویروس طی اجرای موسیقی تمرکز کردند. آنها به بررسی نتایج آزمایش هایی پرداختند که برای اندازه گیری میزان انتشار ذرات هوایی توسط نوازندگان طراحی شده اند.
"جین هتزبرگ"(Jean Hertzberg)، از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: در ابتدای پژوهش، همه نگران فلوت بودند اما بررسی ها نشان داد که فلوت، ذرات چندانی تولید نمی نماید. از طرفی، سازهایی مانند کلارینت و ترومپت که دارای سطوح مرطوب و مرتعشی هستند، مستعد تولید ذرات معلق در هوا هستند. خبر خوب این است که این ذرات، قابل کنترل هستند. با گذاشتن یک ماسک جراحی روی دهانه خروجی این سازها، میزان ذرات هوایی کاسته می شود تا به میزان ذراتی که با صدای طبیعی منتقل می شوند، برسد.
"رویان هه"(Ruichen He)، پژوهشگر "دانشگاه مینه سوتا"(University of Minnesota) و همکارانش، راهبرد مشابهی را در کاهش ذرات مورد بررسی قرار دادند. باآنکه سطح ذرات هواپخش ساخته شده توسط نوازندگان و سازهای مختلف متفاوت می باشد، آنها به ندرت بیشتر از یک فوت منتشر می شوند. آنها یک مدل صندلی حساس به بیماری های همه گیر را برای ارکسترهای زنده طراحی کردند و محل قرار دادن فیلترها و شنوندگان را هم مشخص کردند تا میزان خطر را کاهش دهند.
در حالیکه حالا خیلی از کارمندان در خانه کار می کنند، کارفرمایان در جستجوی یافتن راهی هستند تا با حفظ فاصله اجتماعی، به بازگشایی محل کار خود بپردازند. "کلبی کرامر"(Kelby Kramer) و "جرالد وانگ"(Gerald Wang)، پژوهشگران "دانشگاه کارنگی ملون"(Carnegie Mellon University) با کمک شبیه سازی دوبعدی، شرایطی را شناسایی نمودند که می تواند از ازدحام در فضاهای بسته مانند راهروها پیشگیری کند.
رفتن به ساختمان های اداری و خروج از آنها با خودرو های سواری هم می تواند خطر عفونت را ایجاد نماید. "کنی بروئر"(Kenny Breuer)، پژوهشگر "دانشگاه براون"(Brown University) و همکارانش، شبیه سازی هایی را برپایه نحوه حرکت هوا میان اتاق خودرو ها انجام دادند تا راهبردهایی برای کاهش میزان عفونت عرضه کنند. بررسی های آنها نشان داده است که اگر هوا در نقاطی دور از مسافران به اتاق خودرو وارد و از آن بیرون برود، امکان دارد خطر انتقال کاهش پیدا کند. به قول پژوهشگران، در خودرو های سواری بهتر است که بعضی از شیشه ها بالا و برخی پایین باشند تا خطر انتقال کاهش پیدا کند.
"مارتین بازانت"(Martin Bazant) و "جان بوش" (John Bush)، ریاضیدانان دانشگاه "ام.آی. تی" (MIT)، دستورالعمل های ایمنی جدیدی را برپایه مدلهای کنونی انتقال بیماری از هوا عرضه کرده اند تا بالاترین سطح انتقال را در محیط های بسته شناسایی کنند.
دستورالعمل های آنها، به معیاری معروف به "زمان قرار گرفتن در معرض تجمع" بستگی دارد که با ضرب کردن تعداد افراد یک اتاق در مدت زمان قرار گرفتن در معرض آلودگی تعیین می شود. بالاترین میزان انتقال، به اندازه و میزان تهویه اتاق، پوشش صورت حاضران، عفونی بودن ذرات هوایی و سایر عوامل بستگی دارد. پژوهشگران برای سهولت بخشیدن به اجرای این طرح، با "قاسم خان"(Kasim Khan)، مهندس شیمی این دانشگاه همکاری کردند تا اپلیکیشنی را عرضه کنند که میزان انتقال را تخمین می زند.
پژوهشگران باور دارند که داشتن درک بهتری از نحوه حرکت ذرات آلوده در اتاق می تواند به عرضه راهبردهای هوشمندانه تری برای کاهش میزان انتقال کمک نماید.
منبع: ما دیجیتال
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب